چظور؟- بسینه

برای اینکه شما را با بیماری (درمان) بیشتر آشنا کنم یک چرخه بیست ساله را بتصویر میکشم

یک مادر در اولین سال و دومین سالازدواج و یا بالاخره  برای اولین بار حامله میشود .من طراز مخارج را برای یک خانواده کاملا متوسط در نظر گرفته ام

طی نه ماه حامله گی حداقل چهار مرتبه مراجعه به پزشک که در صورت سالم بودن مادر کلیه مخارج ویزیت و رادیو گرافی و سونو گرافی در وضعیت فعلی یکصد و پنجاه هزار تومان

مخارج دارو های مکمل و برخی داروها پنجاه هزار تومان

مخارج سیسمونی حدود یک میلیون تومان

مخارج زایمان ساده(بدون سزارین) در یک بیمارستان معمولی  و معدلش با مخارج یک بیمارستان دولتی حدود چهارصد هزار تومان

سایر هزینه های بیمارستانی و ایاب و ذهاب و یکصد هزار تومان

هزینه پمپرز و نوار بهداشتی و مخارج اولیه نوزاد و مادرش چهل هزار تومان

هزینه شیر خشک و یا مکمل های غذائی طی دوسال اول یک میلیون دویست هزار تومان

هزینه خرید اسباب بازی ها تا سن دبستان سیصد هزار تومان

هزینه پوشاک دویست و پنجاه هزار تومان

ویزیت دکتر و محاسبه داروها طی شش سال نهصد هزار تومان

هزینه دوره ابتدائی سه میلیون تومان

هزینه دوره راهنمائی با احتساب کلاسهای تقویتی و ورزشی و تفریحی پنج میلیون تومان

هزینه دبیرستان  تا قبل از دانشگاه شش میلیون تومان

هزینه تفریحات (موتور سیکلت /دوچرخه/ماشین/کامپیوتر/موبایل) از سن پانزده سالگی هفت میلیون تومان

هزینه دانشگاه (معدل دولتی و آزاد)برای دوره کارشناسی ده میلیون تومان

چون ماشین حساب ندارم و غرضم واقعا محاسبه دقیق نیست اما اگر من دوبرابرهم مخارج را اعلام کرده باشم شما نصف و یا حتی یکسومش را برای یک نفر بصورت عام در نظر بگیرید

تا اینجای کار که بیشتر بار مخارج روی شانه های پدر و مادر است که برای فرزند عزیزشان با خوشحالی انجام میدهند پاره ائی امکانات هم توسط دولت بصورت عمومی وجود دارد که هزینه های هم دولت انجام میدهد

حالا در پائین ترین سطح توقع برای یک انسان نیازمندیهایش را بخوانید

یک شغل ساده با ماهی حدود دویست هزار تومان

یک صندلی توی یک اتوبوس شرکت واحد

یک اطاق برای تمرین زندگی مستقل

یک همسر

یک یخچال

یک تلویزیون

یک فرش

یک صدم وقت یک تلفن عمومی

احترام باندازه یک انسان

یک پنجم یک پلیس انتظامی

یک پنجم یک عنصر اطلاعاتی

یک درخت و یک متر فضای سبز

پنج سال یک مسافرت

و....

نظر باینکه اولا کارخانه های دارو سازی  دوماً کارخانه های اسباب بازی فروشی  سوماً کارخانه های تولید پوشک و مداد و پاک کن و....ودر مرحله چهارم سازندگان مدارس و دانشگاهها هیچ برنامه ائی برای جوانا ن بالای بیست و سه سال ندارند و بنظر ایشان آدم بیست و سه ساله دیگر از مرحله سود دهی گذشته و بمرحله افزایش هزینه برای حکومت قرار دارد و بعضی ها هم ممکن است دهان داشته باشند و افکار مخالف حکومتی را  در بین مردم فریاد بزنند و موجب تشویش اذهان عمومی بشوند و از طرفی چون  از نظر آماری تعدا د خروجی از دبیرستانها و دانشگاهها بیشتر از نیاز  مملکت است و هزاران دلیل دیگر پس باید کاری کرد

آن کار در مقاله بعدی خواهد آمد